XXXV Międzynarodowy Listopad Poetycki w Poznaniu: antologia "Iskra ognia maleńka"

Już zaczął się XXXV Międzynarodowy Listopad Poetycki organizowany przez Oddział Poznański Związku Literatów Polskich. Tuż po przybyciu otrzymałem od Sekretarza Oddziału Zdzisławy Jaskulskiej-Kaczmarek mój egzemplarz bardzo okazałego almanachu festiwalu.

Prezentowana poezja ukazuje rezultaty indywidualnego postrzegania świata, twórczą wyobraźnię autorów, niepokoje towarzyszące człowiekowi w czasie niespotykanej dotąd dynamiki zmian oraz zmagań kultury z cywilizacją. 
To także podziękowanie za dar istnienia, za wszystko, co z nim związane, a więc radość, ból, szczęście, cierpienie, smutek - dla pełni życia i własnej osobowości. Jest ona zarazem niepokojem, spokojem, ciszą. 
Odnajdujemy w almanachu sporo dobrej mądrości, która próbuje godzić życie z losem - pisze Paweł Kuszczyński - przewodniczący Komitetu Organizacyjnego XXXV MLP i Prezes Oddziału Poznańskiego ZLP we wstępie do almanachu i dodaje: Zachowanie kultury ojczystej jest ważnym zadaniem poety, pisarza. Niebagatelną rolę w tym procesie odgrywa język - bezcenne dobro każdego narodu. Twórców winien niepokoić zalew obcych naleciałości skutecznie zagrażających pięknu i czystości ojczystej mowy. Dzisiejszy świat znamionuje postępująca globalizacja, zatem ważną misją każdego poety/pisarza jest uświadomienie współczesnemu człowiekowi,  społeczeństwu, narodowi, potrzeby zachowania własnej tożsamości. Stąd ważne zadanie stoi przed kulturą a szczególnie literaturą piękną.



Wśród utworów ponad osiemdziesięciu autorów wierszy z Polski, Chin, Wietnamu, Serbii, Armenii, Niemiec, Etiopii, Rosji, Macedonii, Litwy i Grecji mój wiersz "Piołun". Wiersz napisany wiosną 2002 r. po dziesięciu latach trafił do oficjalnej publikacji.

Miłosz Kamil Manasterski / Łomianki /


PIOŁUN

mógłbym cię kochać

prawie bezinteresownie
mógłbym pisać o tobie wiersze

na konkursy literackie

bez zniżki i znieczulenia
jeździłbym do ciebie
drugą klasą pociągu pospiesznego

te kilka godzin w jedną stronę
mógłbym poświecić lekturze
wierszy spłodzonych przez twoje znajome

wysiadając na końcu Polski
z poczuciem dumy i wytrwałości
łatwo dałbym się oszukać
że żaden inny kiedy wyjadę

mógłbym cię kochać
prawie platonicznie
we wszystkie dni
robocze

uczucia by mnie wnosiły
do barów bibliotek domów kultury
każdy znajomy
wiedziałby jak mi dobrze
z tobą źle bez

w kwiaciarni koło stacji
kupowałbym ci kwiaty
w sam raz do wina
i czekoladek w torbie

nikt by cię tak nie kochał
nikt by cię tak nie zdradzał
przed przyjaciółkami mówiąc
jak cudownie potrafisz piec
ciasto gotować

w niedziele zabierałbym cię
na spacer po całej dziurze
ludzie by o nas mówili

jaka to piękna para


on taki w niej zakochany
a z niej to jest niezłe ziółko